Work in progress

Vandaag heerlijk aan het schillen, wassen, koken, stampen, pureren en staafmixeren gegaan. Resultaat een halve vriezerlade vol met prakkie worteltjes, witlof met kaassaus en bloemkool met kerriesaus. Ik kan altijd nog gaan solliciteren bij Olvarit als Chefkok.

 De eerste 2 weken kom ik de avonden wel door. Ben nu nog op zoek naar een lekker recept voor maissoep, bloemkoolsoep oid. Moet wel goed te pureren zijn hoor en gepureerd vlees vind ik echt niets dus liever vega. Ideeën graag mailen naar: sheilaschols@upcmail.nl
Enne, pannetjes soep kunnen natuurlijk ook ingeleverd worden maar dan liever aan de deur, niet per mail! Ik heb nog potjes zat ;-))

Vandaag ook nog een primeur, ik heb voor het eerst een shake naar binnen gewerkt. Een kant en klare van Weightcare, yoghurt/groene appel. Het was best te doen maar bij het idee dat ik er misselijk van zou worden en ik hem nog een keer voorbij zou voelen komen dan blokkeer ik al een soort. Ik houd het maar gewoon bij repen, sla, eitjes, kaas, groente en vlees, fruit en noten. Het is best goed te doen en ben al 3 kilo kwijt.

Liefs Shei

Nog 2 weken en een beetje..

Het gaat snel, nog maar 2 weken,  nog maar 3 hele en 3 halve dagen werken en bergen werk te verzetten. Het kost me veel moeite om te concentreren op schoolwerk. Heb een paar slechte nachten gehad, hoofd vol, veel nadeken, veel malen maar ik word eigenlijk steeds rustiger. Ik voel dat ik er steeds meer "zin" in krijg. Dat klinkt misschien raar maar zo voelt het. Natuurlijk zal ik de 12e echt niet heel relaxed naar het ziekenhuis gaan maar voor nu is het goed te doen.

Ik ben nu ruim een week bezig om de koolhydraten zoveel mogelijk te laten staan en dat lukt aardig. Mijn collega's zijn superlief en helpen goed mee met af en toe een hapje van mijn maaltijdreep gewoon om mee te ervaren hoe dat smaakt. Gisteren de laatste repetitie gehad van het koor, ook daar bedolven onder de gelukwensen. Iedereen is zo enorm positief als het maar half zo goed gaat als iedereen mij wenst dan gaat het helemaal goed komen.

Op youtube een soort animatie gevonden over hoe ze de operatie gaan uitvoeren. Het is een operatie plain dus zonder bloed en bijgeluiden, ook met een zwakke maag kun je het gerust bekijken ;-):

Tot snel XX

Nog 4 weken...

Was ik vorige week nog zo enorm blij dat ik nog zeker 5 weken had, mag het van mij nu wel zover zijn. Gek hoe snel zoiets kan gaan. Natuurlijk heb ik de beslissing al lang genomen maar vorige week overviel die datum me toch wel heel erg. Wist dat het eraan zat te komen en toch schrok ik van het definitieve er van. Langzaam ben ik het aan de mensen om me heen aan het vertellen. En wat reageert iedereen lief dat doet me echt zo goed. Ik vond het erg eng om het aan iedereen te vertellen ik zou het namelijk helemaal niet gek vinden als men zou denken "zou je dat nou wel doen?" " is zoiets heftigs nu echt nodig?" Ik heb dit zelf namelijk ook heel vaak gedacht als iemand hier aan begon. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wat kort door de bocht was met mijn mening want ik kan niet echt zeggen dat ik me echt in het onderwerp verdiept had.
Ik was dus bang dat iemand zeer terecht mij diezelfde vragen zou stellen en ik was bang dat dat me weer aan het twijfelen zou brengen, zeker als mensen die belangrijk voor je zijn zoiets zouden zeggen. Niets is minder waar. Iedereen lijkt volkomen te begrijpen waarom ik dit ga doen, waarom ik dit wil. Ik ben jullie hier heel heel heel erg dankbaar voor.

Ik heb dus gekozen voor een Gastric Sleeve, wat dat inhoudt zal ik hieronder laten zien:
deze info komt van www.gastricsleeve.nl

Een Gastric Sleeve operatie is een maagoperatie waarbij een deel van de maag verwijderd word. De grote uitbochting van de maag word verwijderd waardoor er nog een smal stukje maag overblijft. Bij de Gastric Sleeve operatie blijft in vergelijking tot de Gastric bypass operatie de overgang tussen de twaalfvingerige darm en de maag onveranderd. Er wordt niet gesneden en de overgang blijft dus in werking. De operatie word meestal uitgevoerd met een laparoscopie oftwel een kijkoperatie. Na de operatie gaat de patient gewicht verliezen. Dit komt doordat de grote van de maag flink kleiner is geworden en doordat de patient zijn levenstijl is gaan aanpassen.  Ook zijn er aanwijzingen dat wanneer het stuk van de maag verwijderd is dat er een deel van de aansturing van de “eetlust”hormonen  wegvalt. Dit zijn de hormonen die normaal de eetlust opwekken. Hierdoor word uw eetlust dus  minder waardoor u minder snel in de verleiding komt voor en tussendoortje.

Dinsdag 2 juli moet ik voor de laatste keer naar het ziekenhuis voor een weegafspraak. Ik mag dan niet zwaarder zijn dan op mijn intake in februari. Is dat wel het geval dan kunnen ze de operatie uitstellen. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren! Twee weken voor de operatie moet ik streng op dieet (liefst aan de shakes maar dat gaat hem niet worden vrees ik) de reden hiervoor is dat het belangrijk is dat mijn lever slinkt zodat ze bij de operatie meer werkruimte hebben en er minder kans is op complicaties. Goede reden lijkt me om het serieus te nemen. Verder moet ik een dag van te voren beginnen met bloedverdunners spuiten en mag ik de operatie in met te schattige steunkousen, het prikken moet ik dan nog 2 weken na de operatie blijven doen, dit alles om trombose te voorkomen. Na de operatie moet ik 2 weken vloeibaar eten en mag het eten niet te warm of te koud zijn. Hierover staat het volgende op de eerder genoemde site:

De reden hiervan is omdat na de operatie de naad van uw wond moet genezen en het voor de pas geopereerde maag het prettigst aanvoelt wanneer het eten op de juiste temperatuur is . De reden dat u glad eten voorgeschreven krijgt is zodat er in de naadplooitjes geen voedselresten achter kunnen blijven. Dit is zeer belangrijk om maagonstekingen te voorkomen!

Dus receptjes van lekker soepjes, mousjes e.d zijn welkom! Aanbiedingen van kwark en knijpfruit trouwens ook ;-) 
De komende weken zal dus in het teken staan van al heel goed op mijn voeding gaan letten en afscheid nemen van bepaalde dingen die voorlopig even echt niet voor mij weggelegd zijn. Witte broodjes zal er zo een zijn. Wit brood is gewoon veel te zacht, dat slik je te makkelijk weg en kan een bal vormen bij je maagingang, dat wil je niet! Ook cola zal er even niet inzitten, pfff dat zal wennen zijn.  In principe kan ik na een aantal weken gewoon alles eten alleen veel minder. Verder zal de tijd leren wat wel en niet goed zal vallen. Dit blijkt bij iedereen zeer verschillend te zijn.
Het wordt zwaar, dat realiseer ik me heel goed maar laat maar komen, ik ben er klaar voor!

Voor het herstel geven ze 4-6 weken aan. Patrick zal de eerste week lekker voor me zorgen en de 2e en 3e week is het vakantie maar gaat Yenna weer plezier maken op de zomerschool. Voor mij wel extra lekker dus. Ik moet er dan verplicht uit om haar naar school te brengen en het is goed om gewoon weer in het ritme te komen. Ik heb dan meteen mijn loopje maar kan 's middags ook nog even een tukkie doen. Hopelijk kan ik me in week 4 weer aardig redden en kunnen we wat gaan ondernemen. 

Het zal ontzettend zwaar gaan worden dat realiseer ik me zeker. Kom maar op, ik ben er klaar voor!

Zondag 9 juni 2013

"De tijd zal het leren" Zo eindigde ik mijn laatste blog...... inmiddels ben ik een half jaar verder en in dit half jaar heb ik veel nagedacht. Altijd dacht ik dat ik een "Happy Dikke" was, veel mensen denken dat ook van mij. Maar geloof me niets is minder waar. Ik heb geleerd er mee om te gaan, het weg te lachen het weg te grappen, er lekker cynisch mee om te gaan maar happy??? Nee zeker niet.
In februari ben ik naar een voorlichtingsavond geweest in het Sint Franciscus Gasthuis (SFG) over een gewichtsreducerende operatie. Snel daarna kon ik komen voor de intake en ook daar ben ik naar toe gegaan met de instelling "eens kijken of dit iets voor mij is".

Veel gepraat, getwijfeld, gehuild, bang geweest, gehoopt, gegoogled, gefacebooked en op een forum rondgedoold en in maart de knoop doorgehakt. Ik ga het doen, ik ga ervoor!
Vanaf 28 maart stond ik op de wachtlijst voor een gastric sleeve, later meer informatie hierover.
Lekker op vakantie geweest en het eigenlijk een beetje naast me neer gelegd TOT afgelopen woensdag 5 juni.

Ik was aan het werk en Pat was thuis, ik kreeg een whappie "er is een brief van het SFG" Oh mann, wat stond mijn hart en mijn wereld stil. Ik wilde het niet weten, ik durfde niet meer, ik ging ook niet meer, ik niet nooit nooit nooit. Na een lekkere huilbui (wat ben ik toch blij met dat hoekje in mijn lokaal waar mijn buro staat en waar niemand je ziet als ze binnen komen;-) en later een stevige knuffel van mijn lief werd ik wat rustiger. Na een wanhoopswhapp naar vriendinnetje, een telefoontje met ander vriendinnetje en een superfijne reactie van Bossie was ik de volgende dag weer op aarde beland, hartslag weer normaal en besefte ik "dit is wat ik wil, en ik ga ervoor!"

Lieve mensen, vrijdag 12 juli is het zover, de dag dag dat mijn leven gaat veranderen. Wat vind ik het spannend en wat ben ik nog steeds bang maar ook krijg ik er steeds meer zin in. Met dit blog zal ik jullie de komende weken wat meer vertellen over de operatie en hoe mijn leven straks zal veranderen.

Lieve groetjes,
Sheila XX